Stríðsástand

Það hefur verið sannkallað stríðsástand í borginni undanfarna vikuna og fáir farið varhluta af því. Við fjölskyldan fylgdumst með þessu úr fjarska og komum ekkert í návígi við þessar óeirðir ef frá er talinn laugardagsmorgunin síðasti. Ég hef verið nokkuð hugsi yfir þessu öllu og nokkuð reiður þessum krökkum sem gengu berserkgang um borgina og eyðilögðu eigur saklausa borgara fyrir tugi ef ekki hundruðir milljóna króna, tjón sem borgararnir verða að stærstum hluta til að bera sjálfir. Þó að málstaðurinn göfugur og tilefnið ærið er fátt sem afskar svona hegðun, þrátt fyrir að foreldrar þessara barna taki nú upp fyrir þau hanskan, koma í fjölmiðla og kenna lögregluna um öll lætin.

Ég tók sjálfur þátt í nokkrum mótmælum hér í borginni í kringum aðdraganda Íraks stríðsins og verð að segja að lögreglumennirnir eru seinþreyttir til reiði og halda sig yfirleitt passívt ásýndar. Þeir eru með borgaralega klædda "stikkera" sem ferðast um í litlum hópum og kippa ólátabelgjunum úr umferð. Í þessum mótmælum sá maður allskonar skríl sem lét eins og atburðurinn og samkoman væri eingöngu ástæða til að skemmta sér og ögra lögreglunni. Þarna voru hálfgerðir gjörningahópar sem gátu fengið útrás fyrir athyglisþörfina með því að blokkera götur, setjast niður á gatnamótum og þess háttar. Mestur fjöldinn var þó friðarsinnar sem vildu láta andstöðu sína á stríðsbrölti í ljós, en fyrir aðra var málstaðurinn bara að fá adrenalín kikk.

Ég varð líka vitni að því þegar mótmælendur stóðu andspænis lögreglunni, (stóð sjálfur einna fremst) sem lokaði hliðargötu við þinghúsið, þegar einhver bjáni fleygði slökkvitæki yfir mannfjöldann og í framrúðu lögreglubíls, algerlega upp úr þurru. Það var mikil mildi að það lenti ekki í höfðinu á hjálmlausum lögreglumanni. Að sjálfsögðu settu löggurnar upp hjálmanna og réðust að liðinu eftir nokkur varnarorð.

Krakkarnir sem nú berjast fyrir ungdomshúsinu hafa góðan málstað að berjast fyrir og eru flestir þessara krakka stórgáfuð og vel gerð. Í mörgum orðsendingum frá tryggum notendum hússins eru mótmælendur beðnir um að fara friðsamlega ella grafi þeir einfaldlega gröf hússins og möguleikanum á að að fá nýtt hús. Það hefur líka komið í ljós að allskonar skríll sá sér leik á borði og fékk útrás fyrir skemmdarfýsn sína án þess á nokkurn hátt vera tengt kúltúrnum í kringum ungdomshuset. Í þessu samhengi hefur það verið nefnt í umræðunni að færa kosningaréttin niður í 15 ára aldurinn til að gefa unglingunum kost á að hafa áhrifa á mótun samfélagsins með lýðræðislegum og friðsamlegum hætti. Athyglisverð hugmynd.!

Ég er farinn að hallast að því nú þegar eftirmálinn að þessu er í umræðunni að stífni borgaryfirvalda hafi að einhverju leyti valdið þessari stöðu sem nú er uppi. Borgarstjórinn hún Ritt Bjerregaard sem er þekkt fyrir stífni og eistreingingsleg vinnubrögð, hefur látið hafa það eftir sér að þessir krakkar munu ekki knébeygja hana til eins né neins. Hún segir að það sé ekki hlutverk borgarinnar að útvega þeim húsnæði. Að ekki sé nú talað um liðið sem keypti húsið og lóðina af borginni, brjálað trúarofstækislið sem ætlar að frelsa alla þjóðina, með afhommun og hreinsunareldi.

Það virðist vera nokkuð mikil samúð með þessum krökkum sem horfðu grátandi á þegar húsið var mulið mélinu smærra.Það sló mig að vissu leyti er ég sá þetta í fréttum að húsið var tákn þeirra um eitthvað óumbreytanlegt og stöðugt í annars brjálaðri veröld. Húsið var kannski land þeirra og þjóðerni.