Úrslitin

í bæjarstjórnarkosningunum í mínum gamla heimabæ komu kannski ekkert sérlega á óvart. Það gætu þó reyndar gerst þau merkilegu tíðindi að sjálfstæðisflokkurinn verði ekki í meirihluta í bæjarstjórn í fyrsta skpit í 5n$h% ár. Sjálfstæðisflokkurinn hefur nánast haft áskrift af valdastöðum bæjarins undanfarna áratugi og siðferðsbrestirnir oft eftir því.

Æskuvinur minn hann Gummi Reyniss er sko eldri en tvævetur og er farin að láta til sín taka í bæjarmæalunum. Hann lét sjálfstæðisblokkina heyra það á fundi hafnarstjórnar fyrir stuttu vegna vankanta á ársreikningnum. Þar voru sumir stjórnarmeðlimir sjálfstæðisflokksins greinilega með óhreint mél í pokahorninu og voru ekki mikið fyrir að ræða hlutina og gáfu haldlausar skýringar. Eins og fram kemur í fundargerðum og bókunum stóð Gvendur fastur fyrir og á endanum fékk hann stuðnings frambjóðenda K-listans og núverandi bæjarstjórnameðlimi framboðsins, við sín sjónarmið. Ég hef heyrt á fólki í bænum að þarna hafi rétta eðli frjálshyggjunnar berast, það er að segja, Ég, um mig, frá, mér, til mín.

Þegar sumar fjölskyldur eða viðskiptablokkir finnast það sjálfsagður hlutur að leika sér með hina takmörkuðu sjóði bæjarins, eða finnast hafa unnið til þeirrar hefðar, þá er tími breytinga runnin upp. En oftar en ekki er erfitt að leysa um hina pólitísku fjötra, menn eru oft rígbundnir á hina pólitísku jötu. Oft er svo erfitt að horfa á eftir félagshyggjufólki smeygja sér undir arm fálkans, í von um að fá að gogga með í volga bráðina. Fólki er jú reyndar frjálst að aðhyllast stefnur og strauma, og á það einungis það við sjálfan sig hvað það kýs eða styður. En oft virðist sem svo að þörfin fyrir að tilheyra einhverjum ákveðnum hóp ráði för frekar en skýr pólitísk sýn.

Það er því oft á brattan að sækja í bæjarfélagi eins og Bolungarvík þar sem einungis er verið að berjast um örfá atkvæði. Það eru því þeim mun sterkari skilaboð sem liggja í þessum kosningum, þau að 60 % bæjarbúa vilja ekki sjálfstæðisflokkin við stjórnvölinn á næsta kjörtímabili. Það er krafa um breytingar.

Nú er tími samningaviðræðna, og var ánægjulegt að lesa yfirlýsingar K-listafólksins um að málefnunum verði ekki kastað fyrir róða til að auðvelda lendingu í vör valdsins. Það sem er stjórnmálamanni hvað verðmætast eru prinsippin, það eru þau sem eru hinn mikli áttaviti í ólgusjó dægurmálana. Ég vona að A-lista fólk hlusti á skilaboð fólksins í bænum og verði þeim trú. A-listinn er í þeirri oddastöðu að geta valið sér samstarfsaðila, og á nú hið fornkveðna "oft veltir lítil þúfa þungu hlassi" vel við. Það yrði heillaspor ef núverandi hlass yllti, því það er dragbítur á samfélaginu. Það eru tækifæri til áherslubreytinga, tækifæri til að segja upp hinni pólítísku áskrift og að láta nýja vinda blása.

Gæfan veri með ykkur öllum.